تمرکز عمدتا از دقت و علاقه مشخص نسبت به موضوع و هدف مشخص بر می آید . تمرکز دشمن پراکندگی حواس و پریشانی افکار است و شخص را بر آن می دارد و قادر می سازد تا از بهترین توانایی های خود استفاده کند و نماد و نشانه ای از هوش و استعداد و قریحه خود را به نمایش بگذارد .
فرد خجول و کمرو که معمولا فاقد نیروی تمرکز است در انجام ساده ترین عادات ، همواره با مشکلاتی رو به رو می باشد . غالبا از این شاخه به آن شاخه می پرد و قرار و آرام ندارد و از عهده کاری که در خور و شایسته نامش باشد ، بر نمی آید .
مثلا اگر به خواندن کتابی می پردازد ، طولی نمی کشد که حوصله اش سر می رود و صفحات را ورق می زند و تنها به نگاه کردن قسمت های مهم آن می پردازد و هرچه زودتر می خواهد به پایان کتاب برسد و بالاخره تاب نمی آورد و با خشم کتاب را به گوشه ای پرتاب می کند یا اینکه کاری را که باب میلش هم بوده و با شور و شوق وافر شروع کرده بوده با کوچکترین مشکلی از ادامه آن دلسرد و مایوس می شود و دنباله کار را رها می کند .
هر تغییر برای او بسیار وقت گیر می شود و انرژی زیادی از وی می گیرد به این علت است که همیشه در حال رفتن است ولی هرگز به مقصد نمی رسد .
تمرکز نه تنها در کار و شغل بلکه در مطالعه و نگارش و تحقیق و حتی تفریحات از اهمیت بسیار برخوردار می باشد . این قدرت شگرف در روی عناصر ارزنده مهم دیگری از قبیل نظم و ترتیب ، وقت شناسی ، رشد و کمال ، احترام و اطمینان به خود را به همراه می آورد . از طریق تمرکز می توان به موفقیت دلخواه و به آرزوها و خواست های دیرین رسید و طعم شیرین کامیابی را چشید .
گاهی تصور می شود که تمرکز باعث خستگی و فرسودگی ذهن خواهد شد . این فکر کاملا باطل است تمرکز قدرتی است که موجب آرامش فکر می شود و برخلاف عادات عصبی است که تحت فشار صورت می گیرد و بهتر است آن را روش خود کنترلی نامید .
هر انسان باید دارای هدفی باشد که بتواند نیروهایش را زیر سلطه خود در آورد و آنها را به بهترین نحو هدایت کند هدفی که دائما پیش رو داشته باشد و تمام نیروهایش را در خدمت آن بگمارد و امیدوار باشد به این ترتیب به آرمان و ایده آل والایش می رسد .
در حقیقت می توان گفت : قدرت تمرکز به خواسته هایمان ، راز موفقیت در کارهایمان است .
مطب مشاوره و روانشناسی
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ط2
021-22711440
021-22710521
احساس عزت ، کرامت ، شکوه و عظمت روح ، انسان را معمولا بر آن می دارد تا قوی و مثبت باشد و عادت پوزش خواستن و خود را خفیف و کوچک ساختن را از سر دور کند . خود را دست کم گرفتن و برای خود قدر و ارزش و اعتبار قائل نشدن ، آدمی را در هیچ چالش و ستیز و تلاشی پیروز میدان نخواهد ساخت و نه تنها در کارزار زندگی ، کامیاب و موفق نخواهد شد ، بلکه رویاها و آرزوهای خود را نیز به باد خواهد داد و نیروی اراده خود را نابود و توان کار و فعالیت را از خود سلب خواهد کرد .
اگر پوزشی در ازاء هیچ و پوچ می خواهیم ، در واقع نصف اراده خود را آشکار ساخته ایم و به نمایش گذاشته ایم .
فردی که در خیابان با ظاهری آشفته ، تلو خوران می رود و به همه تنه می زند و با نگاهی خشن به رهگذران می نگرد در واقع قصد دارد تا احوال درون خود را به معرض نمایش بگذارد و شخصیت واقعی خود را فاش سازد که چگونه در نتیجه اثر پذیری از افکار و القائات منفی و تفکرات سیاه و مخرب ، چنین سرنوشتی برای خود رقم زده و به این روز افتاده است .
شخصی که چه بسا ترس و بزدلی زندگی سراسر رنج و عذاب و زجر و شکنجه ای برایش رقم زده است ، شاید هرگر نفهمد که افکار منفی و سیاه روزمره خود وی ، او را به چنین نکبتی گرفتار کرده و تلقینات و نجواهای درونی اش دائما در گوشش خوانده اند که چه موجود حقیر و کوچک و بی مقداری است و باید به همین سرنوشت بسازد و هرگز نباید فکر موفقیت و خوشبختی را به سر راه دهد ، زیرا سرنوشت و تقدیر او را با شکست و بدبختی سرشته اند .
برای پرورش عادت تفکر مثبت ، نخست بایستی بهترین صفات و خصلت ها را در خود و دیگران دید و پیدا کرد و در عین حال خود را قادر به انجام خطیر ترین کارها دانست و واقعا باور کرد و از لحاظ ذهنی به این موضوع ایمان آورد که افکار ما هستند که ما را می سازند و شکل می دهند .
به یاد داشته باشیم که انسان حاصل تفکرات دیروز خویش است . یعنی هرچه دیروز اندیشیده ، امروز همان است و افکاری را که امروز در سر می نشاند ، فردای خود را خواهد ساخت اما افکاری که موذیانه در سر جای می گیرند اگر شخص مواظب و هوشیار نباشد ، ناخودآگاه خود را به سراچه ذهن می رسانند و در آن جای خوش می کنند . در این صورت تنها چاره ای که می ماند بیرون راندن و تا راندن این قبیل افکار و تخیلات و جایگزین کردن آنها با افکار مثبت و سازنده است و به خود قبولاندن که از اراده ای پولادین برخوردار است و قادر به انجام هر کاری می باشد و مخلوق خوب خداست و روز به روز بر قدرت و اعتبار وی افزوده می شود تا کارهای سخت و خطیر را به سامان برساند و به سرنوشت تابناک و موفق و پیروز خویش برود .
مطب مشاوره و روانشناسی
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ط2
021-22711440
021-22710521
اگرچه بیشتر کودکان تا حدودی از رفتن به مدرسه می ترسند یا اضطراب دارند ، اما اضطراب برخی از آنها آنقدر شدید است که به هیچ وجه حاضر نیستند به مدرسه بروند . این امر مشکلی جدی یه شمار می رود زیرا نه تنها ناراحتی زیادی برای کودک به همراه دارد بلکه در رشد اجتماعی و تحصیلی وی نیز اختلال ایجاد می کند .
امتناع از مدرسه رفتن سبب ناراحتی والدین و معلمان نیز می شود . چنانچه امتناع از مدرسه رفتن درمان نشود ، کودکان مبتلا به نشانه های شدید این اختلال در معرض خطر فزاینده ی ابتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی در دوران بزرگسالی و نیز مشکلاتی در زمینه ی سازگاری اجتماعی و اشتغال قرار می گیرند . این نکته بدان معنا است که تشخیص زود هنگام و درمان موفق از ضرورت برخوردار است .
امتناع از مدرسه رفتن با فرار از مدرسه تفاوت دارد . کودکانی که از روی عادت از مدرسه فرار می کنند معمولا دچار مشکلات رفتاری ضد اجتماعی هستند . کودکان مبتلا به امتناع از مدرسه رفتن اگر برای مدرسه رفتن تحت فشار قرار گیرند علائم اضطراب یا حتی هراس را نشان می دهند ، اما رفتار ضد اجتماعی ندارند . معمولا وقتی مجبور می شوند به مدرسه بروند دچار تغییرات فیزیولوژیکی بارزی مثل تنش عضلانی و تنفس نامنظم می شوند .
احتمال دارد به خاطر برانگیختگی شدید دستگاه عصبی سمپاتیک رنگ پریده به نظر برسند اگر کودکان مبتلا به امتناع از مدرسه رفتن خانه را به قصد مدرسه ترک کنند ممکن است از وارد شدن به ساختمان مدرسه بپرهیزند یا به خانه تلفن کنند و بخواهند که یکی از والدین دنبال آنها برود این کودکان برای امتناع از رفتن به مدرسه یا ترک آن به شیوه های مختلفی مثل اعتراض کلامی قشقرق و سر و صدا به پا کردن متوسل می شوند .
وقتی امتناع از مدرسه رخ می دهد علل متعددی نیز مطرح است که باید مد نظر قرار گیرد .
ترس یا اضطراب مربوط به جنبه ی خاصی از محیط مدرسه ، مثلا ترس از ویژگی های خاصی از مدرسه (برخی معلمان ، امتحان ، راهرو ها ، توالت ها و ...)
موقعیت های اجتماعی ناراحت کننده در مدرسه که از روابط منفی با همسالان یا معلمان نشات می گیرند خصوصا آنهایی که متضمن ارزیابی هستند .
رفتارهایی توجه برانگیز که به اضطراب جدایی مربوطند . این رفتارها شکایت های جسمی یا قشقرق به راه انداختن ، به هنگامی که کودک قرار است به مدرسه برود ، را شامل می شوند .
موقعیت های پاداش دهنده و فرصت های موجود برای رفتارهای مطلوب ، مثل تماشای تلویزیون که هنگام ماندن در خانه اتفاق می افتند . این انگیزه ها ممکن است علاوه بر امتناع از مدرسه رفتن با فرار از مدرسه نیز در ارتباط باشند .
مطب مشاوره و روانشناسی
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ط2
021-22711440
021-22710521