ناامیدی در هر ارتباطی وجود دارد. هر همسری با فقدان هایی روبرو می شود که با آن چه می خواهد فرق دارد این درد و رنج اغلب ارتباط را در بر می گیرد و شما را برمی‌انگیزاند چه کاری انجام دهید که همسر یا خودتان را تغییر دهید اما گاهی، علی رغم همه تلاش هایتان که در گذشته کرده اید، ارتباط شما همچنان دردناک و مایوس کننده باقی می ماند. چطور با این شرایط کنار می‌آید؟ و چطور آرامش کسب می کنید و با آن همراه می شوید؟
پاسخ این است که وقتی نمی توانید همسرتان را تغییر دهید و دلایل خوبی هم برای ترک اون ندارید، تنها راه پذیرش است. به جای تغییر همسرتان بر تغییر کسی که اختیارش را در دست دارید تمرکز کنید، یعنی خودتان.
البته منظور تسلیم نیست بلکه پذیرش فرایندی فعال است که می‌تواند کشمکش را به زندگی با معنا تبدیل کند. روش درمانی جدید و فوق العاده ای به نام پذیرش و تعهددرمانی وجود دارد که مبتنی بر پذیرش و تعهد برای مشکلات مربوط به خشم، اضطراب، افسردگی، درد مزمن، سوء مصرف مواد مخدر و مجموعه‌ای از دیگر مشکلات می باشد.
طالعات متعدد نشان داده است که برای که برای غلبه بر واکنش های آسیب زا در برابر تجربه های دردناک زندگی، این روش سودمند است.
فهوم اصلی پذیرش و تعهددرمانی این است که بیاموزید در حالی که کارهایی را انجام می دهید که به راستی برای شما ارزشمند است، آنچه را که باعث آزارتان می شود احساس کنید. وقتی تلاش کنید که درد و رنج را احساس نکنید، (با عصبانی بودن یا تلاش برای مجبور کردن دیگران به تغییر) اختیار زندگی از دستتان خارج می شود. دلیل ساده برای این موضوع وجود دارد. به جای عمل متعهدانه به سوی اهدافی که به هیچ وجه قابل دستیابی نیست، گرفتار تلاش‌های بی‌وقفه در جهت اجتناب از آنها می شوید. این روش درمانی در واقع فرآیندی گام به گام برای همراه شدن با دعای آرامش است. یعنی آنچه را نمی توانی تغییر دهی بپذیرید، در حالی که شجاعانه آنچه را می‌توانید تغییر می دهید.
ذیرش و تعهد درمانی به شما آموزش می‌دهد که افکار و احساساتتان را بپذیرید (هر قدر هم دردناک باشد). مسیر های جدید ارزشمندی را برای زندگی تان انتخاب کنید و به اقدامی متعهدانه دست بزنید.
برای شروع این شیوه درمانی بر روی ۵ مرحله اساسی تمرکز کنید:
الف- فهرستی از همه تلاش‌هایی که برای تغییر همسرتان داشته اید و سودمند واقع نشده است تهیه کنید.
ب- اهداف ارزشمندتان را شناسایی کنید (برای ارتباط و دیگر حیطه های زندگی تان).
ج- موانع را که در مسیر اهداف تان وجود دارد شناسایی کنید ( افکار قضاوتی، احساسات دردناک، الگوهای اجتنابی)
د- برای غلبه بر این موانع بیاموزید که از مهارت‌هایی همچون هوشیاری ذهنی، آرام سازی ذهن و کارآمد بودن استفاده کنید.
ه- به برنامه ای عملی متعهد شوید که بر طبق آن در پی تغییر ارتباطتان نباشید، بلکه زندگی ارزشمندتان را مدنظر قرار دهید.
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ساختمان سروستان -ط2
021-22711440
021-22710521
هر یک از ما با یک مربع یا چهارضلعی روابط مواجه هستیم که اگر به تنظیم این چهار ضلعی اهمیت دهیم به زندگی آرمانی و ارزشمند دست یافته ایم.
انسان دارای چهار ارتباط با خدا، خود، جامعه و طبیعت است و اگر می‌خواهد به یک آرامش صحیح برسد باید به طور جدی به تنظیم این روابط چهارگانه بیندیشد.
بدین منظور ابتدا باید به تقویت هرچه بیشتر خواستن و دوست داشتن ((خود)) بپردازیم.
کسی که خودش را بخواهد و خودش را دوست داشته باشد، روابطش را با خدا، خود، جامعه و طبیعت تنظیم می کند و ارتقا می بخشد و از آلودگی‌ها، نقص‌ها، ریا و تزویر می پالاید.
الف- رابطه با خدا:
نیاز انسان به یک معبود قدرت برتر، منبع فیض و وجودی فراتر، داناتر و تواناتر از من، امری بدیهی است که در طول تاریخ به شیوه های درست یعنی پرستش خدای یگانه یا به شیوه های نادرست مانند پرستش بت، ماه و ستاره، خورشید و... و هر چیز دیگر غیر از خدا پاسخ داده شده است. خدا پرستی و بت پرستی به هر شکل و آیین و زبانی، یک حقیقت را نشان می‌دهد و آن نیاز بشر به کسی برای پرستیدن اوست. پناه بردن به او و یاری جستن از اوست. پس از اعتقاد به خدا و پرستش او، توجه به دستورات او در زندگی تعیین کننده سلامت انسان به ویژه در بخش تامین سلامت روانی و آرامش است.
ب- رابطه با خود:
ما ظاهراً بیشترین وقت را با ((خود)) داریم، اما اغلب کمترین وقت را به ((خود)) اختصاص می دهیم. اگر تلاش کنیم به ((خود)) توجه مثبت و پویایی داشته باشیم به سلامت شخصیتمان یاری رسانده ایم. باید خود را با دیگران مقایسه نکنیم. با خود رقابت کنیم. انسان سالم نه اسیر گذشته است و ه غم آینده نیامده را می‌خورد. خود را در حال حاضر می‌یابد و پرورش می دهد. هرگز درمانده نباشیم و با انگیزه قوی به پیشرفت و هدف فکر کنیم و برای پیشرفت خود به جای انکار و پا پنهان کردن، آنها را بپذیریم و برای حل آنها بکوشیم و با برنامه‌ریزی برای خود به خودشکوفایی نائل شویم.
ج- رابطه با جامعه:
برای تقویت رابطه با جامعه عشق ورزی را تمرین کنیم. دوست داشتن دیگران و دوست داشته شدن از سوی دیگران در رشد شخصیت آدمی تاثیر بسزایی دارد و می‌تواند بنیان شخصیت سالم را پایه‌گذاری کند. عشق ورزیدن یک مهارت انسانی است که کسب آن چون هر مهارت دیگری نیاز به حوصله، زمان و تمرین دارد. جریانی آرام و مستمر است که در آن باید به خود و دیگران فرصت لازم را بدهیم و کافی است که فقط با آدمها به آرامی گفتگو کنیم و به آسانی دیگران را ببخشیم.
د- رابطه با طبیعت:
در دوستی با طبیعت ضمن آن که از مواهب ارزشمند طبیعت بهره‌مند می‌شویم، با توسعه شناخت و آگاهی خود می توانیم از آسیب های طبیعی نیز کمتر زیان ببینیم. به عبارت دیگر دوری از طبیعت و قهر با آن به هویت انسانی ما نیز آسیب جدی خواهد زد.
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ساختمان سروستان -ط2
021-22711440
021-22710521