اغلب زندگی خود را از دیدگاه داستانی که دنبال می کنیم می بینیم،مثلا اگر دانشجویی داستان جنگجو را طی می کند ممکن است واکنش شدیدی نسبت به همکلاسی که با او به مخالفت می پردازد نشان دهد.اما اگر کهن الگوی همین دانشجو داستان حامی باشد سعی می کند اخلاق و تفاوت های هم کلاسی خود را درک نموده و در صورت امکان به او کمک کند.آگاهی ای که با شناخت این داستان ها به دست می آوریم درک خویشتن و تفاوت های اخلاقی دیگران را برایمان آسان تر می کند.اشخاص و واقعه های گوناگونی در طول تاریخ دست به دست هم داده و این داستان ها را پدید آورده اند.این شخصیت ها و جریان ها را آرکی تایپ ،اسطوره یا کهن الگو می نامیم.این ها موضوع،روال و چالش های اصلی داستان ها را شکل می دهند اما جزئیات قصه ی زندگی هر کس منحصر به فرد است.این کهن الگوها به ما کمک می کنند که بدانیم چه وقت در بهترین و صحیح ترین مسیر زندگی مان قرار گرفته ایم و اینکه بهترین انتخاب ها برای ما،در موقعیت های مختلف کدام اند.به مرور زمان متوجه خواهید شد که یک داستان و الگوی اصلی است که معنا و مسیر اهداف مهم زندگی تان را در بر می گیرد.علاوه بر این هر داستان در زمان و مکان مختلفی شکل می گیرد.شاید متوجه این موضوع شده باشید که در مراحل مختلف زندگی تان با جریان ها،دیدگاه ها و افراد جدیدی آشنا شده اید.می توانید این وقایع زندگی خود را مانند صحنه ی آماده شده ی تئاتری ببینید که به داخل آن کشیده میشوید و جریان ها و روابط آن را خود تجربه می کنید.این صحنه ها بسیار نیرومند است.به عنوان مثال،اگر برای مدتی به دیدن پدر و مادرتان بروید به خصوص اگر آنها هنوز در همان خانه ی ایام کودکی شما زندگی می کنند یک مرتبه احساس می کنید که به گذشته باز گشته اید و مانند دوران کودکی خود عمل می کنید.موقعیت های مختلف زندگی ما را وارد داستان های متفاوتی می کند.مثلا اگر دوران کودکی آرام و با نشاطی داشته ایم،دیگران به نیازهای ما رسیدگی کرده اند و به آنها اعتماد نموده ایم،زیر بنای خوش بینی و اعتماد و امنیت را برای شخصیت خود فراهم کرده ایم.اما اگر دوران کودکی ما توام با مشکلات مربوط به محرومیت و آسیب دیدگی بوده است،دیدگاه ما نسبت به زندگی محتاط،واقع بینانه و حتی ممکن است منفی گرا باشد.
در طول عمرمان داستان های متعددی را تجربه می کنیم.نکته ی اصلی این است که در چه حد و با چه کیفیتی به داستان های زندگی مان می پردازیم و آنها را پیش می بریم.چون با انجام دادن این کارها و به دست آوردن این تجربه ها است که می توانیم انسان فهمیده،مسئول و با ارزش و موفقی شویم.مردم جامعه ی امروز به افراد با شخصیت احترام می گذارند و چنین انسان هایی را لایق ریاست و مدیریت سازمان های بزرگ و مهم می دانند.
اگر بخواهیم انسان خوب،درست و کامیابی شویم باید ساختار درونی خود را طوری بسازیم و تغییر دهیم که راه به دست آوردن اهداف مان هموارتر و آسان تر شود.هر کدام از موقعیت های زندگی ،فرصتی برای دنبال کردن یک داستان و به دست آوردن تجربه هایی است که ارزش انسانی ما را بالاتر می برد.از سوی دیگر اگر این فرصت های زندگی را درست نشناسیم یا از آنها استفاده نکنیم،ممکن است به سوی بیهودگی،خرده گیری و تخریب سوق داده شویم.اگر فرصت ها و مثبت های زندگی مان را دریابیم کنار گذاشتن وسوسه های مخرب و عبور از تله هایی که بر سر راهمان قرار می گیرند به مراتب آسان تر میشود.متاسفانه بسیاری از انسان ها،ندانسته و نفهمیده با روایت های زندگی خود برخورد می کنند و به همین دلیل اغلب احساس پوچی،بی هدفی و بی انگیزگی دارند.این اشتباه آن ها را از گرفتن هدایای ارزشمندی که در راه پیگیری داستان های اصلی زندگی شان به دست خواهند آورد،محروم می کند.احساس تنهایی و بیچارگی می کنند و قادر نیستند کمک قابل توجهی به اعضای خانواده دوستان و یا جامعه ی خود بنمایند.در حقیقت کسانی که ماهیت داستان های اصلی خود را درک نکرده اند،اغلب نمی توانند مسئولیت های واجب خانوادگی و اجتماعی خود را بپذیرند.و کسانی که در داستان های مهم و منحصر به فردی حضور و شرکت دارند،زندگی شان به سرعت معنا و ارزش پیدا خواهد کرد.از سوی دیگر کمتر احساس تنهایی می کنند چون می دانند نقاط مشترک متعددی با سایر کسانی که در طول تاریخ داستانی مشابه با روایت زندگی آنها را تجربه کرده اند ،دارند.
مطب مشاوره نیاوران
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ساختمان سروستان -ط2
021-22711440
021-22710521
ما را در اینستاگرام دنبال کنید:
https://www.instagram.com/tehranmoshaver
بخشایش درجات مختلفی دارد و مشکل می توان معنای مشخصی برای آن تعیین کرد.اگر بخواهیم یک معنای اولیه و عملی برای این واژه ارائه دهیم،خواهیم گفت:رسیدن به مرحله ی بخشایندگی عبارت است از رها کردن احساس آزردگی و خصومت با خطا کار و توجه کمتر به ماجرایی که موجب رنجش شده و بخش قابل ملاحظه ای از وقت فرد رنجیده را به خود مشغول داشته است.زمانی می توان گفت عفو و بخشایش حقیقتا صورت گرفته است که فرد آسیب دیده،رشته زندگی را از نو به دست گیرد و به شیوه ای سالم و سازنده ،«حرکت به پیش»را آغاز کند.آن زمان،فرد دیگر ساعات طولانی از وقتش را صرف کاویدن «خطا»نمی کند و در موقعیت هایی که به علت تشابه با موقعیت رخداد خطا به نحوی آن را تداعی می کنند،پیاپی آن خاطره را در ذهن خود زنده نمی سازد.در اکثر موارد،بخشایش مستلزم صرف نظر کردن از رفتار انتقام جویانه است و این در صورتی میسر می شود که فرد یا واقعا خطا کار را ببخشاید،یا چنین احساس کند که او بالاخره روزی به سزای عملش خواهد رسید.
آنچه گفته شد،خلاصه ی ساده شده ای است از یک فرآیند روان شناختی که در چنین شرایطی طی می شود،اما از همین شکل ساده هم می توان به پیچیدگی این فرآیند پی برد.به دلیل همین پیچیدگی است که به ندرت ممکن است بخشایش سریعا پیش بیاید و اکثر افراد برای رسیدن به این مرحله نیازمند تلاش و مداومت زیاد هستند.بعضی از افراد تصور می کنند همین که به خطا کار بگویند «تو را می بخشم»واقعا او را بخشیده اند،اما بیان و اعتراف ظاهری به بخشایش در حکم برداشتن قدم اول برای طی کردن این سلسله مراحل است.در واقع ، بسیار پیش می آیدکه به زبان آوردن این کلمه به هیچ روی نشانه ی بخشیدن واقعی نیست بلکه در عمل با این کار خود را ملزم به تلاش برای بخشیدن می کند.برای اکثر مردم صرف اقرار زبانی به بخشیدن خطا کار کافی نیست.بخشایش کلامی معمولا نخستین گام از فرآیند بخشایش است.بخشیدن یک تعهد است.حال آنکه معنای واقعی بخشایش کلامی آدم ها این است:«خیلی دلم می خواهد تو را ببخشم،سعی خودم را خواهم کرد.»
خیلی چیزها از جمله گذشت زمان،باید واقع شود تا بخشایش واقعی تحقق یابد.و در نهایت برای پیش روی کارمان بر اساس درک و شناخت مشترک و واحدی از آنچه که بخشایش را در بر می گیرد،باز شناسی بخشایش از رفتار های مشابه و وابسته به آن از طریق عفو کردن یا مغدور داشتن،اغماض یا چشم پوشی،عذر کسی را پذیرفتن ،خالی از فایده نیست.حال این سوال پیش می آید که آیا برای تحقق بخشایش واقعی،نیاز به برقراری رابطه ی مجدد و پیوستن به خطا کار است؟در پاسخ باید گفت:اصلا چنین الزامی در بین نیست.شما ممکن است کسی را ببخشید که به انتخاب خود و یا به دلیل بعد جغرافیایی،دیگر ارتباطی با او ندارید.حتی ممکن است فردی را ببخشید که از دنیا رفته است،که در آن صورت کار بسیار با ارزشی انجام داده اید.
مطب مشاوره نیاوران
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ساختمان سروستان -ط2
021-22711440
021-22710521
ما را در اینستاگرام دنبال کنید:
https://www.instagram.com/tehranmoshaver
لیست خدمات این مرکز :
- آموزش مهارتهای زندگی
- درمان اختلالات روحی نظیر : افسردگی، وسواس و استرس
- مشاوره در امور خانواده
- انجام تستهای شخصیتی ، هوش و استعداد ، مهارتهای اجتماعی ، سازگاری در ازدواج ، رضایت زناشویی ، کمرویی و رشد اجتماعی
- اضطراب
- رفتار با کودکان ( آموزش های لازم از بدو تولد تا سن بلوغ)
- مشاوره قبل از ازدواج
مطب مشاوره نیاوران
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ساختمان سروستان -ط2
021-22711440
021-22710521
احساس عزت ، کرامت ، شکوه و عظمت روح ، انسان را معمولا بر آن می دارد تا قوی و مثبت باشد و عادت پوزش خواستن و خود را خفیف و کوچک ساختن را از سر دور کند . خود را دست کم گرفتن و برای خود قدر و ارزش و اعتبار قائل نشدن ، آدمی را در هیچ چالش و ستیز و تلاشی پیروز میدان نخواهد ساخت و نه تنها در کارزار زندگی ، کامیاب و موفق نخواهد شد ، بلکه رویاها و آرزوهای خود را نیز به باد خواهد داد و نیروی اراده خود را نابود و توان کار و فعالیت را از خود سلب خواهد کرد .
اگر پوزشی در ازاء هیچ و پوچ می خواهیم ، در واقع نصف اراده خود را آشکار ساخته ایم و به نمایش گذاشته ایم .
فردی که در خیابان با ظاهری آشفته ، تلو خوران می رود و به همه تنه می زند و با نگاهی خشن به رهگذران می نگرد در واقع قصد دارد تا احوال درون خود را به معرض نمایش بگذارد و شخصیت واقعی خود را فاش سازد که چگونه در نتیجه اثر پذیری از افکار و القائات منفی و تفکرات سیاه و مخرب ، چنین سرنوشتی برای خود رقم زده و به این روز افتاده است .
شخصی که چه بسا ترس و بزدلی زندگی سراسر رنج و عذاب و زجر و شکنجه ای برایش رقم زده است ، شاید هرگر نفهمد که افکار منفی و سیاه روزمره خود وی ، او را به چنین نکبتی گرفتار کرده و تلقینات و نجواهای درونی اش دائما در گوشش خوانده اند که چه موجود حقیر و کوچک و بی مقداری است و باید به همین سرنوشت بسازد و هرگز نباید فکر موفقیت و خوشبختی را به سر راه دهد ، زیرا سرنوشت و تقدیر او را با شکست و بدبختی سرشته اند .
برای پرورش عادت تفکر مثبت ، نخست بایستی بهترین صفات و خصلت ها را در خود و دیگران دید و پیدا کرد و در عین حال خود را قادر به انجام خطیر ترین کارها دانست و واقعا باور کرد و از لحاظ ذهنی به این موضوع ایمان آورد که افکار ما هستند که ما را می سازند و شکل می دهند .
به یاد داشته باشیم که انسان حاصل تفکرات دیروز خویش است . یعنی هرچه دیروز اندیشیده ، امروز همان است و افکاری را که امروز در سر می نشاند ، فردای خود را خواهد ساخت اما افکاری که موذیانه در سر جای می گیرند اگر شخص مواظب و هوشیار نباشد ، ناخودآگاه خود را به سراچه ذهن می رسانند و در آن جای خوش می کنند . در این صورت تنها چاره ای که می ماند بیرون راندن و تا راندن این قبیل افکار و تخیلات و جایگزین کردن آنها با افکار مثبت و سازنده است و به خود قبولاندن که از اراده ای پولادین برخوردار است و قادر به انجام هر کاری می باشد و مخلوق خوب خداست و روز به روز بر قدرت و اعتبار وی افزوده می شود تا کارهای سخت و خطیر را به سامان برساند و به سرنوشت تابناک و موفق و پیروز خویش برود .
مطب مشاوره و روانشناسی
تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ط2
021-22711440
021-22710521