درون گرایی و برون گرایی

وقتی یک شخص را با صفت (درون گرا یا برون گرا) توصیف می کنیم ،در واقع می خواهیم شیوه رفتار او در موقعیت اجتماعی را توضیح دهیم .برون گرایی با رفتارهای کلامی یا غیر کلامی رسا و گویا همراه است.در حالی که درون گرایی با رفتارهای نارسا و توام با خجالت همراه است.

انسان برون گرا ،برای همه درد دل می کند ،هر چه درددل دارد بیرون می ریزد ،خیلی زود روابط اجتماعی برقرار می کند ،شاد و خندان است و با همکاران خود خیلی راحت دوست می شود .در مقابل ،انسان درون گرا معمولا در خود فرو میرود ،اسرار خود را به آسانی فاش نمی سازد ، به راحتی روابط اجتماعی برقرار نمی کند و در محیط کار نیز دوستان زیادی به دست نمی آورد.

به این ترتیب ، می توان گفت که درون گرا کسی است که تمایل دارد با خود باشد و به نظر می رسد که درون گرا ،نسبت به افکار انتزاعی و نسبت به هیجانها ،خیلی حساسیت دارد.

برون گرا تمایل دارد به دیگران ، رویدادها و اشیا نزدیک شود. رغبتهای او معمولا در جهت روابط اجتماعی است .تنهایی برای او دشوار و خسته کننده است.

او دوست دارد مسائل مردم را حل کند و در عوض ،دیگران در مقابل او صف بکشند و احترام بگذارند.در دنیای کار ،معلوم شده است که مدیران معمولا اشخاص برون گرایند .برون گرایی آنها تا اندازه ای بر اثر نقشی که بر عهده دارند رشد می یابد، زیرا باید با مشورت و همکاری دیگران بتوانند مسائل سازمان را حل کنند.

برون گرایان ،در محیط های کاری زنده ، پر جمعیت و فعالیتهای مختلف بازده بهتری دارند، در حالی که درون گرایان در محیط های کاری آرام بهترین بازده را بدست می آورند.

بنابراین ،به نظر می رسد که برای ریاست کار خانه ماشین سازی ، مدیریت دانشگاه ، ریاست انجمن ، بهتر است از افراد برون گرا استفاده شود، اما برای کارهای تحقیقاتی ،کار در آزمایشگاها، کارهایی که پشتکار و تمرکز نیاز دارندو کارهای ظریف ،بهتر است از وجود افراد درون گرا کمک گرفته شود. درون گرایان، در فعالیت هایی که به حوصله زیاد ،دقت و تفکر نیاز است ، بهتر موفق می شود.

مطب مشاوره و روانشناسی

تهران - نیاوران - چهارراه مژده - جنب بانک پارسیان - ط2 

021-22711440

021-22710521